معنی سوخته دل در فرهنگ فارسی عمید

دل سوخته، آزرده دل، غمناک، ستمدیده، مصیبت دیده

معنی سوخته دل در لغت نامه دهخدا

اندوهگین. غمناک. محنت دیده. کسی که در کشاکش دوران رنج و آزار فراوان بدو رسید باشد:، همه در انده من سوخته دل، همه در حسرت من خسته جگر.، فرخی.، درازتر ز غم مستمند سوخته دل، کشیده ترز شب دردمند خسته جگر.، فرخی.، بر مشهد او که موج خون بود، آن سوخته دل مپرس چون بود.، نظامی.، گر سوخته دل نه خام رایی، چون سوختگان سیه چرایی.، نظامی.، کو حریفی کش و سرمست که پیش کرمش، عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد.، حافظ

معنی سوخته دل در فرهنگ لغت هوشیار

غمناک، اندوهگین، محنت دیده

معنی سوخته دل - جستجوی لغت در جدول جو

سوخته دل

فرهنگ فارسی عمید

سوخته دل

لغت نامه دهخدا

سوخته دل

فرهنگ لغت هوشیار

سخت دل

دل سخت، سنگدل، بی رحم

فرهنگ فارسی عمید

سوخته بال

(تَ / تِ)

بال و پر ریخته:
با بلبلان سوخته بال ضمیر من
پیغام آن دو طوطی شکرفشان بگوی.
سعدی

لغت نامه دهخدا

سخت دل

(سَ دِ)

دهی است از دهستان چهار اویماق بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع در 18 هزارگزی شمال باختری قره آغاج و 7 هزار و پانصدگزی جنوب شوسۀ مراغه بمیانه. هوای آن معتدل و دارای 100 تن سکنه است. آب آنجا از چشمه سار تأمین میشود محصول آن غلات، نخود و شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

سوته دل

(تَ / تِ دِ)

سوخته دل:
نوای ناله غم اندوته دونو
عیار زر خالص بوته دونو
بوره سوته دلان واهم بنالیم
که قدر سوته دل دل سوته دونو.
باباطاهر

لغت نامه دهخدا

سخت دل

(سَ دِ)

کنایه از بی مهر و سنگدل. (آنندراج). ظالم. (مجموعۀ مترادفات ص 241). غلیظ القلب:
دلیری سیه نامه ای سخت دل
ز ناپاکی ابلیس از وی خجل.
سعدی.
ای سخت دلان سست پیوند
این شرط وفا بود که بی دوست...
سعدی.
ای سخت دل تا به این اطفال هیچ رحم نکنی. (تاریخ قم ص 250)

لغت نامه دهخدا

سخت دل

بی مهر و سنگدل، ظالم

فرهنگ لغت هوشیار

سوخته شدن

آتش گرفتن مشتعل شدن محترق شدن: شهر سوخت، هر واکنش شیمیایی که حرارت و روشنایی بدهد احتراق. توضیح آزمایش می دهد که تقریبا همیشه ترکیب اجسام با اکسیژن تولید حرارت میکند و اغلب با روشنایی همراه است، صدمه روحی و معنوی دیدن، (بزبان کودکان) باختن در بازی: تو سوختی برو کنار، احتراق. سوختن ستاره، آتش گیراندن در چیزی سوزاندن محترق کردن مشتعل ساختن: نخواهی که باشی چنین تیره روز بدیوانگی خرمن خود مسوز. (سعدی)، روحا صدمه زدن، نابود کردن یا سوختن دماغ. بور شدن خجل شدن، نا امید شدن، یا سوختن ستاره. آن بور که ستاره و آفتاب بهم آید و این نام از بهر آن نهادند که آفتاب را به آتش تشبیه کردند و ناپدید شدن ستاره از دیدار و اندر آمدن او به شعاع آفتاب مانند سوختن و ناچیز شدن باشد

فرهنگ لغت هوشیار